Rzeka ma niepospolite walory krajoznawczo-przyrodnicze, czego dowodem jest jej ochrona na prawie całej długości. Górna część rzeki objęta jest ochroną przez Drawski Park Krajobrazowy, środkowa i dolna zaś przez Drawieński Park Narodowy. Drawa jako szlak kajakowy, była znana w Europie w okresie międzywojennym, a pierwsze spływy po II wojnie światowej odbyły się w 1946 roku. Zmienność krajobrazu powoduje, że Drawa jest szlakiem bardzo malowniczym. Przepływając przez Pojezierze i Równinę Drawską w większości płynie wśród lasów zwanych Puszczą Drawską lub Puszczą nad Drawą. Częste zmiany charakteru rzeki z wąskiej na szeroką, z głębokiej na płytką, z leniwej na bystrą dodają jej specyficznego uroku.
Dla rzeki Pomorza Zachodniego w tym również dla Drawy typowy jest kręty brzeg. Rzeka na całej długości meandruje płynąc głęboką śródleśną doliną lub wśród rozległych podmokłych łąk. Należy wspomnieć, że dla osób interesujących się turystyką przyrodniczą wydawnictwo "Kraj" wydało w 1992 roku przewodnik Pawła Pawlaczyka i Dariusza Łukaszewskiego pt. "Drawą przez Drawieński Park Narodowy". Szczegółowo opisano w nim walory przyrodnicze i przebieg szlaku przez DPN.
Pierwsze historyczne wzmianki o rzece pochodzą z XIII wieku. Drawa często stanowiła linię obronną. W XIV wieku wzdłuż jej zachodniego brzegu wybudowano system strażnic zabezpieczających od wschodu Brandenburgię, a podczas drugiej wojny światowej w okolicach Starego Osieczna wykorzystano rzekę do osłony umocnień Wału Pomorskiego. Stara i tajemnicza jest nazwa Drawy. Według językoznawców pochodzi ona od starosłowiańskich słów oznaczających pośpiech, co w kontekście nazwy rzeki dotyczy z pewnością jej rwącego nurtu.
Rzeka bierze swój początek w rynnowej dolinie polodowcowej, tzw. Dolinie Pięciu Jezior, położonych pomiędzy Połczynem Zdrojem a Kluczewem. Jest drugim co do wielkości po Gwdzie dopływem Noteci. Przepływa przez byłe województwa koszalińskie, gorzowskie i pilskie.
Drawa ma 185,9 km długości, powierzchnia dorzecza wynosi 3296,1 km2, wypływa z Jeziora Krzywego na wysokości 150 m n.p.m., położonego 7 km na południowy wschód od Połczyna Zdroju. Uchodzi zaś do Noteci poniżej Krzyża, na wysokości 28 m n.p.m. Jej średni spadek wynosi 0,61% przepływ 19 m3/s. Na prawie całej swej długości Drawa prowadzi wody czyste.
Rzeka dzieli się wyraźnie na kilka części. W górnym biegu łączy 5 małych malowniczych jezior: Górne, Krąg, Długie, Głębokie i Małe, następnie przepływa przez jeziora: Prosino, Żerdno, Drawsko, Rzepowskie, Krosino, Lubie, Wielkoe i Małe Dębno. Do miejscowości Złocieniec rzeka jest objęta ochroną w ramach Drawskiego Parku Karjobrazowego. Od wypływu z jeziora Lubie do miejscowości Prostynia rzeka płynie przez teren poligonu wojskowego. Dowódca Jednostki Wojskowej 1965 (78-513 Oleszno k/Drawska Pomorskiego) udziela zgody na organizację spływów kajakowych na odcinku od jeziora Lubie do mostu na drodze Drawsko Pomorskie - Kalisz Pomorski.
Odcinek rzeki od mostu drogowego na trasie Drawsko Pomorskie - Kalisz Pomorski do miejscowości Prostynia, ze względu na bezpieczeństwo jest całkowicie wyłączony ze wszelkiej działalności turystycznej.
Drawa na odcinku pomiędzy miejscowościami Prostynia i Drawno charakteryzuje się najmniejszym spadkiem, wynoszącym około 0,25%. Od Drawna do miejscowości Stare Osieczno dolina rzeki jest objęta ochroną Drawskiego Parku Narodowego, a rzeka ma charakter górski. Pływanie na tym odcinku jest dozwolone za zgodą Dyrekcji DPN. Spływ Drawą w granicach parku jest dozwolony w okresie od 30 czerwca do końca lutego, a biwakowanie tylko w wyznaczonych przez DPN miejscach, po wykupieniu pozwolenia. Płatny jest również wjazd samochodem na teren obozowisk. Na ostatnim odcinku do Krzyża, Drawa jest spławną i szeroką rzeką o niewielkim spadku, płynącą prawie do samego ujścia przez Puszczę Drawską.
Drawa posiada liczne i bogate w wodę dopływy. Zaliczamy do nich Koknę z Rakoniem (prawy), Wilznicę (prawy), Głęboką (prawy), Mąkowarkę (lewy), Słopicę (lewy), Korytnicę (lewy), Płociczną z Cieszynką (lewy), Mierzęcką Strugę z Koczynką (prawy). Niektóre z nich są szlakami kajakowymi o różnej skali trudności. Całkowity zakaz uprawiania turystyki kajakowej obowiązuje na rzece Płocisznej. Od chwili utworzenia Drawieńskiego Parku Narodowego, Płociczna w przeszłości najpiękniejsza i najtrudniejsza rzeka Pomorza Zachodniego, objęta jest ścisłą ochroną rezerwatową ze względu na rozmnażanie się w niej pstrąga, troci i lipienia oraz występowanie na brzegach rzadkich ciepłolubnych gatunków roślin, takich jak: pajęcznica liliowata, wawrzynek wilcze łyko czy też interesującego łęgu jesionowo-olszowego.
